Ligotka Kameralna
49°39′N 18°32′E/49,653056 18,527500| gmina | |||||
 Widok z kościoła katolickiego (widoczna wieża kościoła ewangelickiego) | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | |||||
| Powiat | |||||
| Kraina | |||||
| Starosta |
Miloslav Hampel (2012) | ||||
| Powierzchnia |
19,89 km² | ||||
| Populacja (2015) • liczba ludności |
| ||||
| Kod pocztowy |
738 01-739 54 | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| Liczba obrębów ewidencyjnych |
3 | ||||
| Liczba części gminy |
1 | ||||
| Liczba gmin katastralnych |
1 | ||||
Położenie na mapie Czech  | |||||
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego  | |||||
| 49°39′N 18°32′E/49,653056 18,527500
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Ligotka Kameralna[2] (cz. ⓘKomorní Lhotka, niem. Kameral Elgoth) – wieś gminna i gmina na Śląsku Cieszyńskim w Czechach, w kraju morawsko-śląskim (powiat Frydek-Mistek). Społeczność polska stanowi ok. 25% obywateli gminy[3].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Większa, niżej położona część wsi leży u północnych podnóży Beskidu Morawsko-Śląskiego, w dolinie Stonawki, na wysokości 395–440 m n.p.m. Wyżej położona część ma zabudowę w dolinie potoku Ráztoka (dopływ Stonawki), wciskającej się w górę w kierunku szczytu Ropiczki (918 m n.p.m.), ograniczonej od wschodu masywem Goduli (738 m n.p.m.), zaś od zachodu masywem Kiczery (769 m n.p.m.). Najwyżej położone zabudowania sięgają wysokości 550 m n.p.m.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazywała się pierwotnie Ligotką Średnią dla odróżnienia od dwóch starszych, sąsiednich Ligot: Dolnej i Górnej, położonych na zachód od niej, w dolinie Morawki. Później nazwano ją Ligotką Kameralną (tj. należącą do Komory Cieszyńskiej) w odróżnieniu od Ligoty niedaleko Cieszyna, należącej wprost do księcia i zwanej potem Alodialną. Nazwa pochodzi od ulgi w opłatach na rzecz księcia, jaką otrzymywali pierwsi osadnicy, osiedlający się w mniej korzystnych dla uprawy roli miejscach[4].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wzmiankowana po raz pierwszy w 1455[5]. Do końca średniowiecza pozostawała wsią książęcą w Księstwie Cieszyńskim.
W okresie reformacji znaczna część mieszkańców zmieniła wyznanie na luteranizm. W rok po wydaniu patentu tolerancyjnego w 1781 w Ligotce Kameralnej zbudowano drewnianą szkołę ewangelicką[6] i w latach 1782-1783 ewangelicki dom modlitwy.
Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 192 budynkach w Ligotce Kameralnej na obszarze 1988 hektarów mieszkało 1020 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 51,3 os./km². z tego 888 (87,1%) mieszkańców było ewangelikami, 126 (12,4%) katolikami, a 6 (0,6%) wyznawcami judaizmu, 980 (96,1%) było polsko-, 32 (3,1%) niemiecko- a 5 (0,5%) czeskojęzycznymi[7]. Do 1910 roku liczba budynków wzrosła do 197 a mieszkańców do 1038, z czego 1036 było zameldowanych na stałe, 979 (94,3%) było polsko-, 29 (2,8%) niemiecko- a 28 (2,7%) czeskojęzycznymi. Podział według religii kształtował się następująco: 916 (88,2%) ewangelików, 116 (11,2%) katolików, 3 (0,3%) wyznawców judaizmu oraz 3 (0,3%) innej religii lub wyznań[8].
W wyniku konfliktu polsko-czechosłowackiego o Śląsk Cieszyński po podziale regionu w 1920 miejscowość stała się częścią Czechosłowacji. 2 października 1938 została wraz z Zaolziem zaanektowana przez Polskę i przyłączona do powiatu cieszyńskiego, a podczas II wojny światowej znalazła się w granicach III Rzeszy. Po wojnie przywrócona Czechosłowacji.
Od 1859 pastorem parafii ewangelickiej w Ligotce Kameralnej był ks. Jerzy Heczko, który tutaj zmarł w 1907. Miejscowość ta była także miejscem działalności przedwojennego duchownego luterańskiego i polskiego działacza narodowego ks. Karola Kulisza.
Atrakcje turystyczne
[edytuj | edytuj kod]- Zabytkowy kościół ewangelicki z 1782
- Stara kuźnia
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Kościół ewangelicki -
Wnętrze kościoła ewangelickiego -
Nagrobek rodziny Tschammerów -
Pomnik na wzgórzu Godula -
Dom nr 249 -
Łaźnie ziołowe -
Sala pożegnań
.JPG)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Český statistický úřad: Informativní počet občanů v ČR ve všech obcích, v obcích 3. typu a v městských částech. [w:] Počty obyvatel v obcích [on-line]. Ministerstvo vnitra České republiky, 2015-01-01. [dostęp 2015-04-08]. (cz.).
- ↑ Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 11. Europa, Część I, 2009 Publikacja w formacie PDF
- ↑ Sčítaní lidu, domů a bytů 2001. [dostęp 2010-09-16]. (cz.).
- ↑ Franciszek Popiołek: Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim, Pamiętniki Instytutu Śląskiego t. XIII, wyd. Instytut Śląski, Katowice 1939, s. 175-179
- ↑ Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 309. ISBN 978-83-926929-3-5.
- ↑ Karol Daniel Kadłubiec, Z dziejów cieszyńskiej ojczyzny polszczyzny, [w:] Karol Daniel Kadłubiec, Władysław Milerski, Cieszyńska ojczyzna polszczyzna, Cieszyn 2001, s. 29.
- ↑ Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.).
- ↑ Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.).